Boeing Starliner μέρος Α’: ο δρόμος προς την αποτυχία

Η ιστορία ξεκινάει το 2011, με το τέλος των πτήσεων των διαστημικών λεωφορείων. Κλείνοντας την αυλαία σε αυτό το τόσο σημαντικό, αλλά και πολυέξοδο, κεφάλαιό της, η NASA βρέθηκε ξαφνικά χωρίς τη δυνατότητα να εκτελεί επανδρωμένες αποστολές στο διάστημα. Για το άμεσο μέλλον θα μπορούσε να νοικιάζει θέσεις σε ρώσικες επανδρωμένες αποστολές στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), αλλά χρειαζόταν μία πιο μακροπρόθεσμη λύση. Οι προτεραιότητες της NASA είχαν μετατοπιστεί προς στην ανάπτυξη διαστημοπλοίων για αποστολές πέρα από τη χαμηλή γήινη τροχιά, και θα κατέληγαν στην κάψουλα Orion, αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία. Οι πιο τετριμμένες αποστολές αστροναυτών στον ISS αποφασίστηκε να ανατεθούν στον ιδιωτικό τομέα.

Τρεις εταιρείες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα. Η Boeing, αεροδιαστημικός κολοσσός, ήταν το φαβορί με την κάψουλα Starliner (Εικόνα 1). Παρόλα αυτά, το Starliner αναμενόταν να είναι ακριβό στη χρήση του, πιο ακριβό από τα ρωσικά Soyuz, οπότε η NASA συμφώνησε να δώσει ένα μικρότερο ποσό χρημάτων για παράλληλη ανάπτυξη της κάψουλας Crew Dragon από τη SpaceX, που ήταν τότε μία μικρή και άπειρη διαστημική εταιρεία αλλά με πολύ ενθουσιασμό. Η σκέψη ήταν ότι δε θα ήταν καλό να έχουν όλα τους τα αυγά σε ένα διαστημικό καλάθι, οπότε το Dragon θα μπορούσε να αποτελεί μία φθηνή εναλλακτική αν ανέκυπτε ποτέ κάποιο πρόβλημα με το, πιο τεχνολογικά προηγμένο, Starliner¹.

Το 2019 το πρώτο, μη-επανδρωμένο Crew Dragon προσδέθηκε επιτυχώς στον ISS και επέστρεψε με ασφάλεια στη Γη. Το 2020 έγινε η πρώτη επανδρωμένη δοκιμή, πάλι με επιτυχημένη πρόσδεση στον ISS και μετά επιστροφή στη Γη, και από το 2021 ξεκίνησαν οι τακτικές αποστολές αστροναυτών, με τετραμελή πληρώματα, τρεις ή τέσσερις φορές το χρόνο. Το Starliner, από την άλλη, είχε προβλήματα. Η πρώτη μη-επανδρωμένη του αποστολή, το 2019, απέτυχε να φτάσει στον ISS λόγω ενός προβλήματος λογισμικού. Μόλις το 2022 πραγματοποιήθηκε πρόσδεση στον ISS χωρίς πλήρωμα, αλλά με δυσλειτουργία δύο εκ των δώδεκα προωθητήρων του. Αυτό ήταν ανησυχητικό αλλά όχι καταστροφικό. Η αποστολή θεωρήθηκε επιτυχής. Παρόλα αυτά, διάφορα άλλα μικροπροβλήματα καθυστέρησαν την πρώτη επανδρωμένη δοκιμή μέχρι τον Ιούνιο του 2024. Το Crew Dragon είχε εκτελέσει ήδη οκτώ πτήσεις μεταφοράς πληρώματος στον ISS για τη NASA και άλλες τέσσερις ιδιωτικές πτήσεις, είτε στον ISS είτε σε άλλη τροχιά. Η πίεση για τη Boeing ήταν μεγάλη.

Για την πρώτη επανδρωμένη αποστολή του Starliner επιλέχθηκαν δύο βετεράνοι αστροναύτες. Κυβερνήτης θα ήταν ο Barry Wilmore, 61 ετών. Πρώην πιλότος μαχητικών του Αμερικανικού Ναυτικού, το 2009 πιλόταρε το διαστημικό λεωφορείο Atlantis σε αποστολή του στον ISS και το 2014 επέστρεψε στον ISS με μία ρωσική κάψουλα Soyuz. Πιλότος θα ήταν η Sunita Williams, 58 ετών. Πρώην πιλότος ελικοπτέρων στο Αμερικάνικο Ναυτικό, μετέβη στο ISS για πρώτη φορά το 2006 με το διαστημικό λεωφορείο Discovery και επέστρεψε στον ISS το 2012 με αποστολή Soyuz, οπότε και έγινε κυβερνήτρια του διαστημικού σταθμού. Η δοκιμή του Starliner θα την καθιστούσε την πρώτη γυναίκα πιλότο δοκιμαστικής πτήσης διαστημοπλοίου (Εικόνα 2).

Η δοκιμαστική αποστολή προγραμματιζόταν να διαρκέσει οκτώ ημέρες. Τα υφέρποντα ανεπίλυτα προβλήματα του Starliner θα ανέτρεπαν αυτόν τον σχεδιασμό…

1. Η τρίτη εταιρία ήταν η Sierra Nevada Corporation με το Dream Chaser – ένα μικρό διαστημοπλάνο. Δεν επιλέχθηκε στο τελικό στάδιο της διαδικασίας επειδή θεωρήθηκε λιγότερο τεχνολογικά ώριμο από τις άλλες δύο επιλογές. Η Sierra Space (όπως μετονομάστηκε ενδιάμεσα) συνέχισε να το αναπτύσσει από μόνη της και τελικά η NASA της απέδωσε ένα συμβόλαιο για εφοδιαστικές πτήσεις στον ISS. Η πρώτη δοκιμαστική διαστημική του πτήση προβλέπεται για μέσα στο 2025.  ↩︎