Μάρτιος

Στις 5 Μαρτίου 1979 ανιχνεύεται ο πρώτος magnetar!

Στις 5 Μάρτη του 1979, μια έκλαμψη ακτίνων γ ανιχνεύτηκε όχι από έναν, ούτε από δύο αλλά από 10 δορυφόρους! Λόγω αυτής της συγκυρίας, ήταν εύκολο να προσδιοριστεί με μεγάλη ακρίβεια ποια ήταν η πηγή αυτής της ακτινοβολίας. Όπως αποδείχθηκε, η έκλαμψη αυτή ήταν εξωγαλαξιακής προέλευσης: προήλθε από ένα υπόλειμμα υπερκαινοφανούς στο Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, το οποίο ονομάστηκε SGR0525-66.

Σαν να μην έφτανε αυτή η ιδιαιτερότητα, αυτή η έκλαμψη ακτίνων γ ήταν η ισχυρότερη που είχε ανιχνευτεί μέχρι τότε, γεγονός που συνέβαλε ακόμα περισσότερο στο να κινήσει το ενδιαφέρον της αστροφυσικής κοινότητας. Έπρεπε να περάσουν 13 ολόκληρα χρόνια για να διατυπώθει μια θεωρία από τους R. Duncan, C. Thompson, που επεκτάθηκε και από τον B. Paczynski, ικανή να εξηγήσει τόσο αυτήν, όσο και παρόμοιες παρατηρήσεις.

Σύμφωνα με αυτήν, η πηγή της εν λόγω ακτινοβολίας ήταν ένα νέο είδος αστέρα νετρονίων με εξαιρετικά ισχυρό μαγνητικό πεδίο, περίπου 1000 φορές ισχυρότερο από αυτό ενός τυπικού αστέρα νετρονίων, και περίπου 1 τρισεκατομμύριο φορές ισχυρότερο από αυτό της Γης και ονομάστηκε magnetar. 

Από το 1979 μέχρι σήμερα, έχουν εντοπιστεί μόλις 30 magnetar! Υπάρχουν μάλιστα ισχυρές ενδείξεις ότι αυτού του είδους τα αστροφυσικά αντικείμενα συνδέονται με ακόμη ένα εντυπωσιακά ισχυρό φαινόμενο, τις ταχείες ραδιο-εκλάμψεις (Fast Radio Bursts).

Περισσότερα για τους magnetar άλλα και το πώς ανιχνεύονται, μπορείτε να διαβάσετε στο σχετικό μας άρθρο.