Πρώτον, μια σύγκρουση ύλης-αντιύλης είναι 100% αποτελεσματική. Έτσι, ακόμα κι αν είχαμε μια σύγκρουση ενός αστέρα ύλης με μάζα 10 εκατομμύρια ηλιακές μάζες με ένα άλλο άστρο αντιύλης επίσης 10 εκατομμυρίων ηλιακών μαζών, όλη αυτή η μάζα θα μετατρεπόταν σε ενέργεια. Για παράδειγμα, σε μια τέτοιου είδους σύγκρουση η ενέργεια θα πήγαινε σε ακτίνες γάμμα πολύ υψηλής ενέργειας.

Δεν μπορούμε όμως να επεκτείνουμε αυθαίρετα το παράδειγμα αυτό στην περίπτωση δύο μελανών οπών. Ο λόγος έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι μαύρες τρύπες “δεν έχουν τρίχες”, όπως είχε καθιερώσει ο John Wheeler:  Όταν σχηματίζεται μια μαύρη τρύπα, καθώς καμία πληροφορία δεν μπορεί να φύγει από τη μαύρη τρύπα λόγω του “ορίζοντα γεγονότων”, δεν υπάρχει τρόπος να πούμε ποια ακριβώς διαδικασία ή τύπος αστεριού δημιούργησε τη μαύρη τρύπα. Μπορούμε να μετρήσουμε μόνο τη μάζα, το ηλεκτρικό φορτίο και τη στροφορμή της. Οι μαύρες τρύπες θα μας φαίνονται το ίδιο είτε δημιουργήθηκαν από ένα ισχυρά μαγνητισμένο αστέρι, ένα αστέρι με “βουνά” ή ακόμα και ένα (υποθετικό) τετράγωνο αστέρι. Όπως είπε ο John Wheeler, “μια μαύρη τρύπα δεν έχει τρίχες”, δηλαδή όλες οι πληροφορίες που είχε ένα άρθρο πριν καταρρεύσει χάνονται κατά τον σχηματισμό της μαύρης τρύπας. Επομένως, δεν μπορούμε πραγματικά να μιλήσουμε για μια μαύρη τρύπα που δημιουργήθηκε από ένα αστέρι ύλης έναντι μιας μαύρης τρύπας που δημιουργήθηκε από ένα αστέρι αντιύλης*, πόσο μάλλον τι θα συνέβαινε αν συγκρουστούν.

Ένα καλό βιβλίο για μαύρες τρύπες είναι το “Μαύρες Τρύπες και Στρεβλώσεις του Χρόνου” από τον Κιπ Θορν (Black Holes and Time Warps: Einstein’s Outrageous Legacy. – Kip Thorne), μεταφρασμένο στα ελληνικά από τον καθ. Φυσικής ΕΚΠΑ Θεοχάρη Αποστολάτο.

* Το οποίο πρόκειται για ένα τελείως υποθετικό σενάριο. 

Link στο αρχικό: εδώ